Czerniak wywodzący się z plamy soczewicowatej

LMM (złośliwe znamię starości) stoi na drugim miejscu co do częstotliwości występowania. Najczęściej powstaje on u osób starszych pod wpływem słońca na odkrytych częściach ciała jak na twarzy lub rękach. Z czasem zaczyna grubieć i staje się coraz bardziej niebezpieczny. Rozwija się na podłożu plamy Hutchinsona (Lentigo maligna) w okresie od 10 do 40 lat. Umiejscowiony jest najczęściej na twarzy u osób starszych, częściej występuje u kobiet, rośnie poziomo do rozmiarów 5-8 cm i więcej. Czasami spotyka się postać LMM na grzbiecie dłoni i na podudziu. Powstaje w skórze narażonej na działanie promieni słonecznych. Makroskopowo obserwuje się płaskie ognisko nieregularnego ubarwienia, często koloru brązowego z jaśniejszymi polami w części środkowej. Charakteryzuje się wolnym przebiegiem i pomyślnym rokowaniem. W poziomej fazie wzrostu nie daje przerzutów przez wiele lat. Przerzuty do węzłów chłonnych występują późno i są ograniczone do okolicznych węzłów chłonnych. 5 lat przeżywa 90-94% chorych.

 

Czerniak szerzący się powierzchownie

SSM (tzw. superfizial, rozprzestrzeniający się czerniak) jest najczęstszym rodzajem, stanowi około 75% przypadków. Rozwija się jako płaska, wyraźna zmiana, jego wczesne wycięcie równoznaczne jest z wyleczeniem. Może się przerzucać, występuje na całym ciele.